Αφού δε μιλάει κανείς, ας μιλήσουμε εμείς που δεν φοβόμαστε το πολιτικό κόστος, ούτε ανησυχούμε μήπως χάσουμε καμία ψήφο.
Η απίστευτη ιστορία του αυθαίρετου κτίσματος που κατασκευάστηκε με εντολή του ιερέα Στυλιανού Καρπαθίου πάνω από το παραδοσιακό εκκλησάκι του Πρ. Ηλία Ηλιούπολης, είναι πλέον 6 ετών!
Αφού λοιπόν το παράνομο κτίσμα ανεγέρθη κάτω από τη μύτη των αρχών (αναρωτιόμαστε αν θα μπορούσε να κάνει οποιοσδήποτε το ίδιο στον ίδιο χώρο δίχως κάποιος να τον σταματήσει…), εντός Β’ ζώνης προστασίας του Υμηττού, κινητοποιήθηκαν πρωτοβουλίες πολιτών με συγκεντρώσεις και διαμαρτυρίες. Μετά από ένα μπαλάκι ευθυνών μεταξύ των αρμοδίων υπηρεσιών και δικαστικές διαμάχες, το αυθαίρετο κρίνεται κατεδαφιστέο και ορίζεται πρόστιμο για τον ιερέα. Με την προηγούμενη σύσταση δημοτικού συμβουλίου, λαμβάνεται η απόφαση να εκπονηθεί μελέτη για την κατεδάφιση του παράνομου περιβλήματος, ώστε να διατηρηθεί το παραδοσιακό εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία.
Και τώρα θα κάνουμε μια παρένθεση να σας πούμε μια φανταστική ιστορία που βγάλαμε από το μυαλό μας. Μην μπερδεύεστε, δεν ισχύει τίποτα από όλα αυτά:
«Κι ενώ όλα δείχνουν να βαίνουν προς τη λογική, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά… Διότι ενώ ακόμα και η επίσημη Εκκλησία αντιτάχθηκε στην πράξη του ιερέα του Πρ. Ηλία, υπάρχει και θρησκευτικός τοπάρχης από άλλη ενορία, με μεγάλη μάλιστα επιρροή στο ποίμνιο και ξεδιάντροπο παρεμβατικό πολιτικό λόγο. Και όπως ξέρουμε, το ποίμνιο καμιά φορά είναι πιο πιστό στο λόγο του τοπικού βοσκού, από ότι στο Λόγο του Θεού. Και το ποίμνιο πάει και στην κάλπη…
Και κάπως έτσι στήνεται ένα τοπικό συστηματάκι αλληλοεξαρτήσεων, με αιρετούς και δημαρχέους να μπλέκουν τα γένια τους με εκείνα των ιερών βοσκών. Και κάπως γίνεται και τα βρίσκουν κάτω από το τραπέζι όλοι αυτοί μεταξύ τους και τα παραδοσιακά ορεινά εκκλησάκια, από σύμβολα της Πίστης γίνονται πολυκαταστήματα και ο καημένος Αη Λιας διοργανωτής δεξιώσεων, γάμων και τα τοιαύτα. Το αποτέλεσμα είναι όλη αυτή η ιστορία να ευτελίζει και να σπιλώνει και την αξία της Πολιτικής και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και της Πίστης και της Εκκλησίας. Διότι όταν πέφτει αξιακή φθήνια, αλαζονεία και ναρκισσισμός στο τιμόνι ενός θεσμού, το πρώτο που λερώνεται δυστυχώς είναι ο ίδιος ο θεσμός. Τί λέγαμε; α ναι! Και μετά που λέτε, τελειώνει η θητεία της δημοτικής αρχής και Ω ΘΑΥΜΑ, ΘΑΥΜΑ! Το αυθαίρετο στέκει ακόμα εκεί αγέρωχο και καμαρωτό να ατενίζει το λεκανοπέδιο μασουλώντας το ένα από τα παραδοσιακά ξωκλήσια του Αη-Λια στον Υμηττό. Και εκ του θαύματος, στην ουσία ένας καταπατητής συνεχίζει να ξεφτιλίζει ανενόχλητος μία ολόκληρη πόλη με τα τερτίπια του. Τουλάχιστον δεν ξεφλούδισε αυτός ο δήμαρχος την καυτή πατάτα και θα την δώσει στον επόμενο…»
Διαχωρίζουμε πλήρως τη θέση μας με αυτούς τους φαντασιακούς ισχυρισμούς ως συντακτική ομάδα, κλείνουμε αυτή την παρένθεση που δεν ξέρουμε πως μας ήρθε και συνεχίζουμε κανονικά. Ενώ ο αντιδήμαρχος κ. Ιταλός ανακοινώνει κονδύλι 10.000 ευρώ για την κατεδάφιση του αυθαιρέτου και τη διατήρηση του παραδοσιακού παρεκκλησίου, κάτι γίνεται στην πορεία (κάποια θεία παρέμβαση ίσως) και διαβάζουμε από τα τοπικά μέσα ότι το κονδύλι εξαφανίστηκε! Μάλιστα, ο κ. Κάρολος Ιταλός δικαιολόγησε αυτό το πισωγύρισμα (κωλοτούμπα είθισται να λέγεται στη δημοσιογραφική ορολογία), δηλώνοντας ότι τα οικονομικά του Δήμου είναι σε κακή κατάσταση.
Αφού λοιπόν είναι αυτός ο λόγος, αναρωτιόμαστε αν «κολλούσαμε» κανένα ευρώ και τους μαζεύαμε εμείς το ποσό, θα τολμούσαν να εφαρμόσουν το αυτονόητο…;!
